Στόχος μίας μεγάλης πολυκεντρικής μελέτης, η οποία δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό LANCET (Restrictive strategy versus usual care for cholecystectomy in patients with gallstones and abdominal pain (SECURE): a multicentre, randomised, parallel-arm, non-inferiority trial. ΤΗΕ LANCET 2019. http://dx.doi.org/10.1016/ S0140-6736(19)30941-9) ήταν να συγκρίνει τη
μη κατωτερότητα μιας περιοριστικής στρατηγικής με τη σταδιακή επιλογή της χολοκυστεκτομής σε σύγκριση με τη συνήθη φροντίδα για την αξιολόγηση της αποτελεσματικής χρήσης της χολοκυστεκτομής. Η μελέτη αυτή έλαβε χώρα σε 24 ακαδημαϊκά και μη νοσοκομεία στην Ολλανδία και περιέλαβε ασθενείς ηλικίας 18-95 ετών με κοιλιακό πόνο και πέτρες στη χολή (χολόλιθους) ή λάσπη που έχουν αποδειχθεί με υπερήχους. Οι ασθενείς κατανεμήθηκαν τυχαία είτε σε συνήθη φροντίδα στην οποία η επιλογή για χολοκυστεκτομή αφέθηκε στη διακριτική ευχέρεια του χειρουργού είτε σε περιοριστική στρατηγική με σταδιακή επιλογή για χολοκυστεκτομή.
Για την περιοριστική στρατηγική, η χολοκυστεκτομή συνιστάται για ασθενείς που πληρούσαν και τα πέντε προκαθορισμένα κριτήρια διαλογής: 1) κρίσεις έντονου πόνου, 2) πόνος διάρκειας 15-30 λεπτών ή περισσότερο, 3) πόνος που εντοπίζεται στο επιγάστριο ή στο άνω δεξιό τεταρτημόριο , 4) πόνος που ακτινοβολεί στην πλάτη και 5) θετική απόκριση πόνου σε απλά αναλγητικά. Το πρωτεύον, η μη κατωτερότητα, καταληκτικό σημείο που αναφέρθηκε από τον ασθενή ήταν το ποσοστό των ασθενών που ήταν χωρίς πόνο στους 12 μήνες παρακολούθησης.
Η σημαντική αυτή μελέτη περιέλαβε 1067 ασθενείς για ανάλυση: 537 ανατέθηκαν στη συνήθη φροντίδα και 530 στην περιοριστική στρατηγική. Σε παρακολούθηση 12 μηνών, 298 ασθενείς ήταν χωρίς πόνο στην ομάδα περιοριστικής στρατηγικής, σε σύγκριση με 321 ασθενείς στη συνήθη φροντίδα. Δεν υπήρξε μη κατωτερότητα βάσει των αποτελεσμάτων της μελέτης. Δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ των ομάδων στις επιπλοκές των χολόλιθων που σχετίζονται με τη δοκιμή και στις χειρουργικές επιπλοκές ή σε σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που δεν σχετίζονται με τη δοκιμή.
Μη ικανοποιητική μείωση του πόνου σε ασθενείς με χολόλιθους και κοιλιακό πόνο παρατηρήθηκε και στις 2 ομάδες ασθενών. Ωστόσο, η περιοριστική στρατηγική οδήγησε σε σημαντικά λιγότερες χολοκυστεκτομές από τη συνήθη φροντίδα (68% έναντι 75%).
Τα ευρήματα θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους γιατρούς που ασχολούνται με τη φροντίδα ασθενών με χολόλιθους να ξανασκεφτούν τη χολοκυστεκτομή και να είναι πιο προσεκτικοί στη συμβουλή μιας χειρουργικής προσέγγισης σε ασθενείς με χολόλιθους και κοιλιακά συμπτώματα.
