Η πρώτη μελέτη (A systematic review on laparoscopic subtotal cholecystectomy for difficult gallbladders: a lifesaving bailout or an incomplete operation? M Al-Azzawi et al. Annals of the Royal College of Surgeons of England 2023), η οποία περιλάμβανε 45 μελέτες που αφορούσαν 2.166 ασθενείς, διερεύνησε την πρώιμη (τις πρώτες 30 ημέρες) και την όψιμη (μετά τις πρώτες 30 ημέρες) νοσηρότητα και θνητότητα της λαπαροσκοπικής υφολικής χολοκυστεκτομής. Η λαπαροσκοπική υφολική χολοκυστεκτομή είναι μια διαδικασία διάσωσης που πραγματοποιείται όταν δεν είναι ασφαλές να προχωρήσουμε σε λαπαροσκοπική ολική χολοκυστεκτομή λόγω των πυκνών συμφύσεων στο τρίγωνο του Calot, το οποίο περιέχει τον κυστικό πόρο και αρτηρία. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 55 έτη ενώ λίγο περισσότεροι από τους μισούς (53%) των ασθενών υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη επέμβαση. Το ποσοστό μετατροπής σε υφολική χολοκυστεκτομή ήταν 6,2% και η πιο συχνή ένδειξη ήταν η οξεία χολοκυστίτιδα (49%). Η πιο συχνή τεχνική ήταν αυτή με κλειστό κυστικό πόρο/κολόβωμα χοληδόχου κύστης (71%). Η θνητότητα ήταν μόλις 0,18% στις τριάντα ημέρες από την επέμβαση. Η νοσηρότητα εντός 30 ημερών περιελάμβανε τραυματισμό του χοληδόχου πόρου (0,23%), διαρροή χολής (18%) και ενδοκοιλιακή συλλογή (4%). Επανεγχείρηση αναφέρθηκε σε 23 ασθενείς (1,2%), πιο συχνά για μη επιτυχημένη παροχέτευση ενδοκοιλιακών συλλογών αλλά και για αποτυχημένη ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ΕRCΡ) για τον έλεγχο της διαρροής της χολής. Η όψιμη νοσηρότητα περιελάμβανε μετεγχειρητικές κήλες (6%), συμπτωματική χολολιθίαση (4%) και χολόλιθους στον κοινό χοληδόχο πόρο (2%), με το 2% των περιπτώσεων να απαιτούν την ολοκλήρωση της χολοκυστεκτομής.
Συμπερασματικά, η λαπαροσκοπική υφολική χολοκυστεκτομή είναι μια αποδεκτή εναλλακτική σε ασθενείς με «δύσκολο» τρίγωνο Calot.
Στη δεύτερη μελέτη (Identification and management of subvesical bile duct leakage after laparoscopic cholecystectomy: A systematic review. F Carannante et al. Asian Journal of Surgery 2023) έγινε ανασκόπηση της αναγνώρισης και αντιμετώπισης της διαρροής του υποκυστικού χοληδόχου πόρου μετά από λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, η οποία είναι αμφιλεγόμενη.
Η διαρροή χολής είναι μια όχι συχνή επιπλοκή μετά από λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Ο τραυματισμός του υποκυστικού χοληδόχου πόρου είναι η δεύτερη αιτία μικρής διαρροής χολής, μετά την ανεπιτυχή τοποθέτηση μεταλλικών clips στο κολόβωμα του κυστικού πόρου. Ο στόχος μιας πρόσφατης ανασκόπησης ήταν να συγκεντρώσει διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με αυτόν τον τύπο ανατομικής παραλλαγής των χοληφόρων δέντρων για να συνοψίσει τη συχνότητα εμφάνισης τραυματισμού, τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση και τη θεραπεία αυτών των μικρών διαρροών μετά από λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Τα δεδομένα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση τις περιεγχειρητικές ή μετεγχειρητικές ενδείξεις διαρροής χολής από τον υποκυστικό χοληδόχο πόρο κατά τη διάρκεια ή μετά από λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Αυτή η μελέτη περιέλαβε 195 ασθενείς με συμπτωματική μετεγχειρητική διαρροή χολής καθώς και 36 ασθενείς με διαρροή χολής που οπτικοποιήθηκε και αντιμετωπίστηκε κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής.
Η μελέτη αυτή συμπέρανε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που διαγιγνώσκονται μετεγχειρητικά, η Ενδοσκοπική Ανάδρομη Χολαγγειο-Παγκρεατογραφία (ERCP) είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης αυτής της επιπλοκής. Η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να εξετάζεται όταν οι ενδοσκοπικές ή ακτινολογικές προσεγγίσεις δεν προσφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Μία τρίτη μελέτη χρησιμοποιώντας μια Εθνική Βάση Δεδομένων επιχείρησε να καταδείξει ότι η πρώιμη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή σχετίζεται με μικρότερη διάρκεια παραμονής σε ασθενείς με ήπια παγκρεατίτιδα από χολόλιθους, όπως έχουν δείξει διάφορες αναδρομικές μελέτες. Η μελέτη αυτή, η οποία δημοσιεύτηκε στο έγκυρο περιοδικό Surgery (Effect of surgical timing on outcomes after cholecystectomy for mild gallstone pancreatitis. Nam Yong Cho et al. Surgery 2023), χρησιμοποίησε μια Εθνική Βάση Δεδομένων από 129.451 εισαγωγές για οξεία παγκρεατίτιδα από χολόλιθους. Ο χρόνος της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής χωρίστηκε σε πρώιμη (εντός 2 ημερών από την εισαγωγή) και σε όψιμη (μετά από 2 ημέρες μετά την εισαγωγή).
Περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών (25,6%) αποτελούσε την πρώιμη ομάδα. Σε σύγκριση με τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πρώιμη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε όψιμη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, σε μεγαλύτερη αναλογία άνδρες ενώ υποβλήθηκαν συχνότερα σε προεγχειρητική ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ΕRCΡ). Επιπλέον, η ομάδα αυτή είχε υψηλότερα ποσοστά μεγάλων ανεπιθύμητων συμβάντων και δείκτη κόστους νοσηλείας καθώς και αυξημένες πιθανότητες επανεισαγωγής στις 30 ημέρες, σε σύγκριση με την ομάδα ασθενών που υποβλήθηκαν σε πρώιμη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Η μελέτη αυτή συμπέρανε ότι η μείωση του χρόνου μεταξύ εισαγωγής και λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής σε ασθενείς με ήπια παγκρεατίτιδα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα.
